1939ko martxoaren 3a.

Hemen jarraitzen dut, bizirik, zapi gorria golkoan. Gaurko enfrentamentua gogorra izan da. Hamaika kide galdu ditugu bidean eta haien izerdi gorriaren usaina datorkit sudurzulotatik barrena.
Hamar egun daramatzat lubaki honetan, ez dugu aurrera egiterik lortu. Frankistek guk baino arma hobeak dituzte eta ez dugu lortzen atzera egin dezaten. Jendarte justuago baten alde fusila eskuan gabiltzanok ordea, zatituta gaude, eta bakoitzaren izerdi gorriak norabide bat hartzen du askatasun bidean.
Lubakiaren bestaldean da nire lehengusua. Familia oneko diruzale amorratua bera! Zerbaiten ustean, bizitzan zerbait izatearren bere ama ere salduko luke harek.
(jarraituko du...)